Αποσπάσματα από ομιλία του Νίκου Σοφιανού, σε εκδήλωση για την Τεχνική Εκπαίδευση στη Θεσσαλονίκη

Αποσπάσματα από ομιλία του Νίκου Σοφιανού, σε εκδήλωση για την Τεχνική Εκπαίδευση στη Θεσσαλονίκη

Εχουμε διανύσει ήδη ένα μεγάλο κομμάτι της σχολικής και ακαδημαϊκής χρονιάς και τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας που σπουδάζουν σε ΕΠΑΛ, σε ΙΕΚ, σε ΤΕΙ αντιμετωπίζουν ένα «βουνό» από προβλήματα.

Χιλιάδες χαμένες ώρες, εκατοντάδες οι ελλείψεις σε εκπαιδευτικούς, τα παιδιά δεν μπορούν καν να βρουν την ειδικότητα που θέλουν σε ΕΠΑΛ, καθώς φαίνεται ότι το υπουργείο θέλει να μαζέψει την πίτα της επαγγελματικής εκπαίδευσης για να μπορεί να παρεμβαίνει καλύτερα το κεφάλαιο.

Στα ΙΕΚ οι σπουδαστές χρυσοπληρώνουν για αναλώσιμα, εργαλεία, κάνουν μαθήματα σε διαδρόμους, λείπουν και από αυτά καθηγητές. Η πρακτική άσκηση γίνεται σε άσχετες ειδικότητες, τα εργαστήρια -αν υπάρχουν- είναι χρόνια πίσω από τις εξελίξεις στην τεχνολογία.

Η ίδια κατάσταση και στα ΤΕΙ. Με λίστες αναμονής για τα εργαστήρια και τους σπουδαστές να πετιούνται από αυτά και έτσι να καθυστερούν να πάρουν το πτυχίο τους αλλά, κατά τα άλλα, την κυβέρνηση την έπιασε ο πόνος για τους «αιώνιους φοιτητές». Να μην υπάρχουν καθηγητές για να γίνεται απλά και μόνο το αυτονόητο, το μάθημα.

Τα προβλήματα είναι πια γνωστά και δεν έχει νόημα να περιγράφεις μια κατάσταση. Το θέμα είναι ποια είναι η αιτία αυτής της κατάστασης και κυρίως πώς θα βγούμε από αυτή την κρίση, ποια είναι η θέση του ΚΚΕ. Να μιλήσουμε, λοιπόν, για αυτό που γράφει και ο τίτλος της σημερινής εκδήλωσης, για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης της Τεχνικής Εκπαίδευσης, την πρόταση του ΚΚΕ. Γιατί η Τεχνική Εκπαίδευση όσο κινείται με κίνητρο το κέρδος μόνο δεινά φέρνει για το λαό και τα παιδιά του.

 

Μια πρώτη προσέγγιση για τις προωθούμενες αλλαγές στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση

Σταθερά στη ρότα της ίδιας αντιδραστικής εκπαιδευτικής πολιτικής

 

Το υπουργείο Παιδείας, μετά τις αναδιαρθρώσεις στα ΑΕΙ, που έδεσαν στην κυριολεξία τα πανεπιστήμια με τις επιχειρήσεις, και τις μεγάλες αλλαγές στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (ΔΕ) με το «νέο» Λύκειο και την Τράπεζα «Θυμάτων», όπως πετυχημένα την ονομάζουν οι μαθητές στις κινητοποιήσεις τους, καταπιάνεται πλέον με την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση (ΠΕ).

Δεν είναι πρώτη φορά που γίνεται κάτι τέτοιο. Μπορεί να μην έχει ψηφιστεί εδώ και χρόνια «νόμος - πλαίσιο» για το Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό, ωστόσο μέσα από εγκυκλίους, αλλαγές στα αναλυτικά προγράμματα σπουδών, στα ωρολόγια προγράμματα, στα σχολικά βιβλία, η Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση - όπως και όλες οι βαθμίδες - βρίσκεται συνεχώς σε έλεγχο και τροποποιήσεις με ζητούμενο: Να επιταχυνθεί η τάση διαφοροποίησης στα σχολεία, να προσαρμοστεί η ΠΕ πιο αποτελεσματικά στις κεντρικές κατευθύνσεις που προκύπτουν από τα ντοκουμέντα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του ΟΟΣΑ, κ.ά.

Εκπαιδευτικοί και γονείς έχουν ήδη πείρα

Oι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα, από το 2009 μέχρι το 2013, έχουν χάσει πάνω από πέντε μισθούς: 2 μισθούς έχασαν από τα επιδόματα Χριστουγέννων, Πάσχα και άδειας (13ος και 14ος μισθός), ένα μισθό από την περικοπή όλων των επιδομάτων, δυο μισθούς από τη μείωση του αφορολόγητου από 12.000 σε 5.000 ευρώ, ένα μισθό από τα έκτακτα χαράτσια, το 1% υπέρ του Ταμείου Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων, 2% υπέρ του ΕΚΑΣ, 1% έκτακτη εισφορά για όσους είχαν εισόδημα μέχρι 20.000 ευρώ και 2% για όσους είχαν εισόδημα πάνω από 20.000 ευρώ.

Ετσι εκφράζεται στην πραγματικότητα αυτό που λέει η κυβέρνηση «μείωση της λεγόμενης μισθολογικής δαπάνης» κατά 8,75 δισεκατομμύρια από το 2009 μέχρι το 2013, δηλαδή από 24,5 δισ., στα 15,7 δισ. Οι μειώσεις αυτές τσάκισαν και γονάτισαν κυριολεκτικά τον κόσμο. Κανείς δεν μπορεί να μιλάει σήμερα για ουσιαστική ανακούφιση όσων εργάζονται στο Δημόσιο, αν δεν προβάλει ως αίτημα την αποκατάσταση τουλάχιστον των εισοδημάτων στα επίπεδα του 2009. Αν δε διεκδικεί την ανάκληση όλων των απολύσεων που έγιναν, την κατάργηση της διαθεσιμότητας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, που προαλείφεται να κυβερνήσει, δε λέει κουβέντα για την αποκατάσταση των απωλειών που είχαν οι δημόσιοι υπάλληλοι. Στις εξαγγελίες του για τη Δημόσια Διοίκηση δεν είπε τίποτα για την αναπλήρωση των εισοδημάτων, ενώ από τις χιλιάδες απολύσεις δεσμεύτηκε να ανακαλέσει μόνο αυτές που κρίθηκαν αντισυνταγματικές. Κατά τα άλλα, υποσχέθηκε ένα κράτος λειτουργικό και ευέλικτο, όπως έκαναν προηγούμενα όλα τα αστικά κόμματα, όταν βρίσκονταν στον προθάλαμο της διακυβέρνησης.

Στην πραγματικότητα, είτε με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, είτε με κυβέρνηση ΝΔ, οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο θα συνεχίσουν να ζουν με μισθούς πείνας, αφού οι περικοπές που έγιναν την περασμένη πενταετία δεν είναι συνέπεια των μνημονίων, αλλά στρατηγική κατεύθυνση της ΕΕ. Μειώσεις στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων έγιναν και σε κράτη χωρίς μνημόνιο, όπως στη Γαλλία, στη Γερμανία και κυρίως στην Ιταλία.

Αυτά πρέπει να έχουν στο νου τους οι δημόσιοι υπάλληλοι πηγαίνοντας προς την κάλπη, για να μην μπορούν να τους κοροϊδεύουν παλιοί και νέοι σωτήρες, που θέλουν να υφαρπάξουν την ψήφο τους.

 

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Ριζοσπάστης"